-
1 wymyślać
-
2 objeżdżać
-
3 opieprzać
2) (wulg: wymyślać komuś) -
4 opierdalać
opierdalać [ɔpjɛrdalaʨ̑] -
5 przezywać
przezywać [pʃɛzɨvaʨ̑]vt -
6 wytrząsać
I. vt1) ( usunąć)\wytrząsać coś z czegoś etw aus etw ausschütten\wytrząsać się nad kimś jdn beschimpfen -
7 dissen
dissen ['dɪsən] -
8 schelten
См. также в других словарях:
wymyślać — ndk I, wymyślaćam, wymyślaćasz, wymyślaćają, wymyślaćaj, wymyślaćał, wymyślaćany 1. forma ndk czas. wymyślić (p.) 2. «obrzucać kogoś wymysłami; ubliżać, urągać komuś, lżyć kogoś; wygadywać coś na kogoś, besztać» Wymyślał wszystkim nie licząc się… … Słownik języka polskiego
wymyślać — (Ktoś) prochu nie wymyśli zob. proch 3. Wymyślać komuś od ostatnich, od najgorszych zob. zwymyślać … Słownik frazeologiczny
wymyślać [nawymyślać] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}od ostatnich [od najgorszych] {{/stl 13}}{{stl 7}} ordynarnie, wulgarnie wyzywać kogoś, obrzucać kogoś obelgami, wyzwiskami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wścibskiej sąsiadce nawymyślała od najgorszych. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
mieszać — ndk I, mieszaćam, mieszaćasz, mieszaćają, mieszaćaj, mieszaćał, mieszaćany 1. «zmieniać położenie cząstek substancji płynnej lub sypkiej potrząsając, poruszając tą substancją albo poruszając czymś w tej substancji; łączyć ze sobą w ten sposób… … Słownik języka polskiego
pysk — m III, D. a, N. pyskkiem; lm M. i 1. «u zwierząt: przednia część głowy z otworem gębowym, także: sam otwór gębowy» Koński, psi pysk. Długi, spiczasty pysk. 2. rub. «o ludzkiej twarzy, policzkach, ustach; także o sposobie wysławiania się; gęba,… … Słownik języka polskiego
zjeżdżać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, zjeżdżaćam, zjeżdżaća, zjeżdżaćają, zjeżdżaćany {{/stl 8}}– zjechać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXg, zjadę, zjedzie, zjedź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jadąc, tocząc się, zsuwając … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dorożkarz — Kląć, wymyślać jak dorożkarz, jak szewc «kląć, wymyślać komuś ordynarnie, używając dosadnych, niewybrednych słów»: Mała Ewa pali, wącha z chłopakami klej, klnie jak szewc. DzPol 5 6/1998 … Słownik frazeologiczny
dorożkarz — m II, DB. a, lm M. e, DB. y «właściciel dorożki trudniący się zawodowo przewożeniem pasażerów» Warszawski dorożkarz. ◊ Kląć, wymyślać jak dorożkarz «kląć ordynarnie, używać dosadnych, niewybrednych słów, wymyślać komuś» … Słownik języka polskiego
wrzeszczeć — ndk VIIb, wrzeszczećczę, wrzeszczećczysz, wrzeszcz, wrzeszczećczał, wrzeszczećczeli wrzasnąć dk Va, wrzeszczećnę, wrzaśniesz, wrzaśnij, wrzeszczećnął, wrzeszczećnęła, wrzeszczećnęli, wrzeszczećnąwszy «krzyczeć głośno; o ptakach: wydawać krzykliwy … Słownik języka polskiego
wyzwać — dk IX, wyzwaćzwę, wyzwaćzwiesz, wyzwaćzwij, wyzwaćzwał, wyzwaćzwany wyzywać ndk I, wyzwaćam, wyzwaćasz, wyzwaćają, wyzwaćaj, wyzwaćał, wyzwaćany 1. «wezwać do wzięcia udziału w walce, zapasach, grze itp.» Wyzwać kogoś na pojedynek a. wyzwać kogoś … Słownik języka polskiego